Breakdance is ontstaan eind jaren ‘70, begin jaren ‘80 in de achterstandswijken in New York. DJ’s in die tijd begonnen draaitafels en een mixer te gebruiken om zo de break van een nummer eindeloos door te laten draaien. B-boys en b-girls dansten op de breaks van electro-, funk- of hiphopnummers. Vandaar de naam ‘breakdance’. Breakdance kent veel verschillende soorten bewegingen, grofweg ingedeeld in top rock (staand dansen), footwork (vanuit gehurkte positie), powermoves en freezes (poses).
Binnen break (en globaal bij hiphop) draait het om het hebben van een eigen stijl, originaliteit en expressie. Begin jaren ’90 bereikte urbandans en dan met name breakdance het grote publiek. Breakdance is niet tussen het pluche geboren maar letterlijk op straat, in de ‘battles’ waarin b-boys of b-girls elkaar uitdagen en proberen te overtroeven met virtuoze moves, maar wel op een sportieve manier – breakdance steekt van oudsher de draak met onsportief en onverdraagzaam gedrag. Een mooie bijvangst is dan ook dat jongeren die breakdancen zich niet hoeven te vervelen en minder snel extreem gedrag zullen vertonen om zich te profileren in de buurt. Vele jongeren op straat willen gezien worden, wij zorgen ervoor dat ze dat doen door te dansen en niet door ruzie te zoeken. Breakdance is een product van straatcultuur, door jongeren zelf gecreëerd. Breakdance is moeilijk, maar de trainers van Karimoves maken het zo uitdagend dat jongeren geprikkeld worden om heel veel te oefenen.
Karimoves werkt voor het breakdance aanbod samen met docenten die internationaal actief zijn en veel prijzen hebben gewonnen.
